فولاد آلیاژی

فولاد آلیاژی به ترکیب آهن و آلیاژ های مختلف میگویند که با تغییر این آلیاژ ها نوع فولاد و کاربرد آن تغییر میابد. فولاد گرمکار بر پایه کروم، مولیبدن و تنگستن تولید میشود.  هر کدام از این عناصر خواصی متفاوت دارند و تاثیر خوبی بر فولاد میگذارند و در استاندارد AISI و SAE امریکا از کد H1 تا H19 شماره گذاری شده اند. در فولاد های پایه کروم، فولاد های گرمکار به دو دسته مولیبدن دار و تنگستن دار تقسیم بندی میشوند.فولاد هایی نظیر 1.2344، 1.2767، 1.2714 پایه کروم و مولیبدن دار هستند و فولاد های 1.2542، 1.2567 و 1.2581 فولاد های پایه کروم تنگستن دار هستند. فولاد های گرمکار همانطور که از اسمشان پیداست برای فعالیت در دمای بالا تولید شده اند.

فولاد های پایه مولیبدن دسته دوم فولاد های گرمکار هستند که مولیبدن باعث افزایش قابلیت جوشکاری، مقاومت به حرارت و مقاومت به شوک الکتریکی  فولاد میشود. فولاد های پایه تنگستن دسته سوم هستند که این عنصر مقاومت گرمایی، سختی پذیری و مقاومت به سایش را افزایش میدهد. فولاد های گرمکار تفاوت زیادی با هم ندارند اما با توجه به خواص متفاوت تفاوت کمی در خواص خود دارند. اما به صورت کلی فولاد های گرمکار دارای استحکام کششی بالا در دمای بالا، مقاومت به ضربه خوب و مقاومت به سایش مناسبی دارند.

فولاد ها بر اساس عناصر موجود  قیمت گذاری میشوند و فولاد های گرمکار به دلیل وجود عناصری مناسب قیمت مناسبی هم دارند و همین قیمت و کاربرد های فراوان آن باعث محبوبیت این دسته از فولاد ها در بین مهندسان شده است. از فولاد گرمکار در تولیدی های ایران بسیار استفاده میشود که مجبوب ترین آن ها فولاد 1.2344 است که برای قالب های آلومینیوم هم مورد استفاده قرار میگیرد. فولاد های گرمکار از دسته فولاد های پر آلیاژ به حساب می آیند.